In een maatschappij waarin alles snel lijkt te gaan, is ruimte geven aan je paard en jezelf bevorderend voor het helingsproces. Wanneer er teveel druk is vanuit jezelf word je hard, naar jezelf en naar de ander. En het is juist je/een paard die daar een duidelijke spiegel in is. Denk aan een paard dat bijt, van je wegloopt als je het uit de wei wilt halen, moeilijkheden onder het zadel.

Aan de andere kant is hardheid een beschermingsmechanisme. We kunnen niet in een keer ons pantser laten zakken, dat zou overweldigend zijn. In constructieve vorm is hardheid de kracht om voor jezelf te staan, om je eigen leven vorm te geven.

Ruimte durven geven vraagt om vertrouwen in het proces, in het zelfgenezend vermogen van je paard en van jezelf. Wanneer angsten van je paard en jezelf, die veelal voortkomen uit vroegere ervaringen van onveiligheid, dat we de liefde niet waard zijn, er mogen zijn, geeft dat rust.

Als mens en paard zijn we ons hele leven in een ontwikkelingsproces, dat is onderdeel van het leven. Met ruimte en vertrouwen kunnen we, met of zonder paard, genieten van deze weg.

Deel dit: